decorontwerp van

SLET: de voorstelling

voor De Stokerij

SLET: de voorstelling (bewerking van SLUT: the play, van Katie Cappiello) vertelt een persoonlijk verhaal over seksueel grensoverschrijdend gedrag, aan de hand van verschillende perspectieven: die van Joey (het slachtoffer) en die van de vele – meer en minder close – betrokkenen. Zoveel mensen, zoveel meningen. En ieder van hen baseert die mening op de informatie die hen bekend of beschikbaar is.

In het script komt de rol die media en social media spelen in de mening- en beeldvorming impliciet naar voren. MILC ontwierp een decor waarin de (social) media juist een eigen rol in het stuk toebedeeld kreeg en als extra speler werd ingezet.

Het decor van SLET: de voorstelling bestond uit 2 met tape gekaderde ruimtes: 1 voor het perspectief van Joey en 1 voor alle betrokkenen. Tegen de achtergrond van dit uitgeklede speelveld stond een muur van schermen: van televisies en computers, tot tablets en smartphones.

Op deze schermen was gedurende de voorstelling continu content te zien. Found footage, rondom de thema’s feminisme, vrouw zijn, vrijheid, autonomiteit, female bonding, seksualiteit en #metoo: echt geposte tweets, actuele nieuwsberichten, grappige en mindere grappige memes, toepasselijke gifjes, historische beelden en originele foto’s en filmpjes van de social kanalen van de speelsters. Ook werden de personages geïntroduceerd met hun – fake – instagramprofielen, scènes werden uitgespeeld in whatsapp-groepen en online polls, en flashbacks werden beleefd aan de hand van youtube-filmpjes.

De keuze voor een decor dat continu aandacht vraagt en – al dan niet relevante – informatie zendt, gaf de voorstelling een extra inhoudelijke en hedendaagse laag. Niet in de minste plaats omdat de beleving ervan tussen de generaties bezoekers zeer verschilde. Voor de tieners en twintigers was de wand opvallend onopvallend, door haar vanzelfsprekendheid. Voor de oudere bezoekers was de information overload een intense eyeopener over de wereld, off- en online, van nu.

SLET: de voorstelling wordt in 2022 opnieuw gespeeld
regie Anne Rats / dramaturgie Samora Bergtop / techniek Rodney Breen

foto’s decor: Twan de Veer / Marjolein Oomen

   Â